1) ავტოკრატია – არის სახელმწიფოს მმართველობის ფორმა, რომლის დროს მთელი ძალაუფლება მხოლოდ ერთ ადამიანს უჭირავს.
2) არისტოკრატია – არის მმართველობის ფორმა, რომლის დროს ძალაუფლება უჭირავთ არისტოკრატებს.
3) დემოკრატია – სახელმწიფო მართვის ფორმა, როდესაც მთელი ძალაუფლება უშუალოდ ხალხს ან მათ წარმომადგენლებს ეკუთვნით. დემოკრატიის უმთავრესი მოთხოვნებია – არჩევითობა და მოკლევადიანობა. გარდა ამისა ცნება დემოკრატია მოიცავს მთელ რიგ უფლებებსა და თავისუფლებებს, რომელთაც ბუნება ანიჭებს ყოველ ადამიანს განურჩევლად მისი რასული, ეთნიკური, კონფესიური, რელიგიური, სოციალური, იდეოლოგიური თუ სხვა კუთვნილებისა.
4) თეოკრატია – სახელმწიფო მმართველობის ფორმა, რომლის დროსაც უმაღლესი ხელისუფლება არის სამღვდელოება ან ითვლება ღმერთის მიერ ლეგიტიმირებულად ან ხელდასმულად, ხოლო მმართველობა ხორციელდება რელიგიური პრინციპების მიხედვით.

სამართალი ბატონისშვილის ვახტანგისა", ვახტანგ VI-ის განმგებლობაში შედგენილი კოდექსი, ვახტანგ VI-ის სამართლის წიგნთა კრებულის, ანუ კორპუსის, დამაგვირგვინებელი ნაწილი; შემუშავებულია ვახტანგის თაოსნობით და უშუალო მონაწილეობით 1705-1708 წლებში. ვახტანგ VI-ის კოდიფიკაცია განაპირობა იმან, რომ ძველი სამართლეებრივი წიგნების შედგენის დროიდან საზოგადოებრივ ცხოვრებამ ცვლილება განიცადა და ახლა, გამოვლილი ძნელბედობის შემდეგ, რამდენადმე ხელსაყრელი საგარეო და შინაგანი ვითარება შეიქმნა, ქვეყანა აღორძინებისა და წინსვლის გზას დაადგა.

იმისათვის, რომ მივუახლოვდეთ სამართლებრივი სახელმწიფოს იდეალურ ტიპს, სხვა მრავალი ფაქტორების გადაწყვეტასთან ერთად, აუცილებელია, უპირველეს ყოვლისა, დანაშაულობის აღმოფხვრა ქვეყნის მასშტაბით. პირველ რიგში კი დიდი ყურადღება უნდა დაეთმოს არასრულწლოვან დამნაშავეებს, რომლებიც ნებსით თუ უნებლიეთ, შეგნებულად თუ გარემოების წყალობით, დამნაშავეები აღმოჩნდნენ. საჭიროა ჩავწვდეთ მათ სულიერ სამყაროს, გავიგოთ თუ რამ მიიყვანა ისინი დანაშაულებრივ ქმედებამდე. დანაშაულობის აღმოფხვრისათვის ეს არის აუცილებელი წინაპირობა, რადგანაც, როგორც ცნობილია, მოზრდები- ეს არის პროფესიული და რეციდიული დანაშაულობის რეზერვი, მარაგი.

თავისუფლება თვისებაა, მორჩილება – სირცხვილი;
სამართალი თავისუფლებით იმორჩილებს.

ამბობენ, ადამიანი თავისუფალიაო; თავისუფლება ადამიანშიაო. მაგრამ ადამიანი როგორ თავსდება თავისუფლებაში, იმას კი აღარ ამბობენ.
როდესაც თავისუფლება მინდება, ვაშლს მივირთმევ. როდესაც ვაშლს მივირთმევ, თავი ადამი მგონია, - პირველყოფილი, და ევა მინდება; მაგრამ ვიცი, რომ მან უკვე დამკარგა, თავისუფლება არჩია, - ვაშლზე გამცვალა მსუბუქმა არსებამ (ისე, სიმსუბუქე უფრო მისატევებელია, მძიმეს ატანა ჭირს ხოლმე).
თავისუფლება და ვაშლი; ნიუტონის ვაშლი; მიჩურინის ვაშლი; ჭრიჭინა, – სანამ გააფრენდეთ, დაფიქრდით!