"კანონები მოვლენ და მეტყვიან, - რისთვის უარგვყავ, და მე რა ვუთხრა მათ"- ამ სიტყვებზე მან საწამლავით სავსე თასი გამოსცალა, - გაექცა კანონებს. ნუთუ ასე მწარეა სამართალი?!..
სოკრატემ იცოდა, რომ სამშობლოს სანდლის ძირებით ვერ წაიღებ და სხვებსაც გააგებინა, რომ სამშობლომ შეიძლება სანდლის ძირებიანად წაგიღოს; თუმცა მას შემდეგ მრავალ სანდალს ძირი გაეცვითა, სანდლის პატრონს კი – ძვირი სიცოცხლე, მაგრამ კანონები არსებობენ და არსს ამბობენ.
რა უნდა ვირწმუნოთ, ანუ ვის უნდა დავუჯეროთ, - არ გაგვიჩნდეს სურვილი, სამყარო ჩავყლაპოთ! ისინი, ვინც კვირაობით ადრე დგებიან და სახე უთეთრდებათ, - ღმერთს უჯერებენ და ეშმაკისა ესმით, მაგრამ მათ, ვისაც ღმერთის ყოფნა სწამთ და ძალა – არა, ვინც საკუთარ ძალას ქვეყნისად აფასებს, ანუ ვინც ყველას საქმეს გამრავლების ტაბულასავით წყვეტს და ქვეყნის ბედ-იღბალს ჭადრაკის ფიგურებივით ათამაშებს, - ვისი სწამს და ვისი სჯერა, ძნელი დასადგენია და გასაგებიც.
მას შემდეგ, რაც განათლებამ ღმერთი დაღუპა, ღვთის რწმენამ, ანუ სიმშვიდისა და თავისუფლების ნოსტალგიამ, ქვეყნის ნაშობი ანგელოზი – კანონი, ღმერთის ადგილას დასვა და თავი შარავანდედითაც შეუმოსა. მაგრამ ძნელი სამყოფი აღმოჩნდა კანონის ძალა ღვთის ძალასთან შედარებით, თუმცა არც ერთს დაგიდევდათ ვინმე და არც – მეორეს: ყველას თავისი ღმერთი ჰყავდა და უფრო – თავისი უფლისწული.

რატომ სჩადის ადამიანი დანაშაულს? – ეს მარადიული კითხვაა, რომელიც დიდი ხანია არ ასვენებს კაცობრიობას და ამ კითხვაზე ამომწურავი პასუხი დღესაც არ არსებობს. ადამიანი ამოუცნობი ფენომენია, რომლის დროსაც და სივრცეში ვითარდება, აზროვნების ახალი სტილი უყალბდება. განვითარებასთან ერთად იგი უფრო მეტის მიღწევას ცდილობს და საკუთარი სტატუს აღარ აკმაყოფილებს. კაცობრიობასთან ერთად იზრდება ადამიანის დანაშაულებები ფანტაზია და შესაბამისად ყალიბდება დანაშაულის ახალი სახეები. დანაშაულს მუტაციის საოცარი უნარი გააჩნია, რომლის წინააღმდეგ ბრძოლის საზოგადოება სასჯელის დაწესებით ცდილობს.

16 დეკემბერს უზენაეს სასამართლოში იმიტირებული სასამართლო პროცესი გაიმართა, რომლის ორგანიზატორებიც სახელმწიფო უნივერსიტეტის იურიდიული ფაკულტეტის სისხლის სამართლის პროფესორი ბატონი რეზო გოგშელიძე და ამავე ფაკულტეტის სისხლის სამართლის ასოცირებული პროფესორი ქალბატონი ნონა თოდუა იყვნენ. მასში თსუ-ს იურიდიული ფაკულტეტის მე-4 კურსის სტუდენტებმა მიიღეს მონაწილეობა. მიუხედავად იმისა, რომ ისინი ნამდვილი მოსამართლისა თუ ადვოკატის ასაკთან შედარებით ძალზე ახალგაზრდულად გამოიყურებოდნენ, მათი დამაჯერებელი ტონი და იურიდიული ტერმინოლოგიის ფართოდ გამოყენება, ზოგჯერ მაეჭვებდა: იქნებ, სულაც არ არის ეს პროცესი იმიტირებული? სტუდენტური "სპექტაკლი” საკმაოდ დამაჯერებელი იყო და ერთ მომენტში დავიჯერე კიდეც, რომ მასში აღწერილი შემთხვევა რეალობას შეესაბამებოდა.