თანამედროვე მსოფლიოში, მოქმედი ნაციონალური სამართლებრივი სისტემები, შეიძლება დაიყოს სამართლებრივი ოჯახების მიხედვით.
ერთმენეთისაგან განასხვავებენ კონტინენტური ევროპისა და ანგლო-ამერიკული სამართლის ოჯახებს. ეს უკანასკნელიისტორიაში შევიდა საერთო სამართლის (Common Law-ს) სახელწოდებით, რომლისთვისაც დამახასიათებელია შემდეგი ნიშან-თვისებები: აღნიშნული სამართალი არის
მოსამართლეების მიერ შექმნილი სისტემა, რომლის მოქმედების ძირითად ფორმას წარმოადგენს საქმეთა განხილვის შედეგად მიღებული გადაწყვეტილებები_სასამართლო პრეცედენტები. შესაბამისად, იგი მოქმედებს კონკრეტული შემთხვევის, კაზუსის ფაქტობრივი შემადგენლობის გათვალისწინებით. საერთო სამართლის ნორმები კონკრეტული ხასიათის ნორმებია, რომლებიც მკვეთრად განსხვავდებიან რომანულ-გერმანული სამართლის ნორმებისაგან.

ნებისმიერ სიტუაციაში (ალბათ ამას ყველა თავისთავად აღიარებს-) "ჯობია ჯერ გაეცნო და მერე იმოქმედო”. კონტროლი ნამდვილად არ უნდა ასოცირდებოდეს რაიმე აგრესიული ქმედების განხორციელებასთან, არც ქვემდგომის ჩაგვრას და მჭიდრო ჩარჩოსა და საზღვარს არ უნდა გულისხმობდეს იგი.
იმისათვის, რომ მართლაც შევძლოთ ვმართოთ და ვაკონტროლოთ კონტროლის უფლებისვე გამოსაყენებელი ფარგლები და შესაძლებლობები, ალბათ უპრიანი იქნება ვფლობდეთ ინფორმაციას მისი არსის, მნიშვნელობის, საჭიროობისა და სასარგებლოობის შესახებ.
ზოგადად შეიძლება ითქვას, რომ "კონტროლი” ფრანგულის სიტყვაა, და ნიშნავს, რაიმეს (კანონის, გეგმის, გადაწყვეტილების) შესრულების შემოწმებას. კონტროლის პროცესში ირკვევა ნაკლოვანებები და ისახება ღონისძიებები მათ გამოსასწორებლად. კონტროლი აუცილებელი პირობაა დისციპლინის, კანონიერების განმტკიცებისათვის.

თუკი ევროპის საბჭოში უკანასკნელი ორმოცდაათი წლის მანძილზე რაიმე შეიცვალა, ეს უპირველეს ყოვლისა, ქალთა მდგომარეობაა. შეიძლება ითქვას, რომ აღნიშნული ტრანსფორმაცია ერთ-ერთი ყველაზე უფრო მასშტაბური გარდაქმნაა კაცობრიობის ისტორიაში. ამჟამად, უმდიდრესი ქვეყნების მცხოვრებელთა უმეტესი ნაწილი თვლის, რომ გენდერული თანასწორობის საკითხი მოგვარებულია ან, უკიდურეს შემთხვევაში არ მიიჩნევს მას განსაკუთრებით პრობლემურად.
მართლაც, ევროპული საზოგადოების დონეზე ბევრი რამ შეიცვალა. ახლა წევრ ქვეყნებს ქალი ლიდერები ჰყავთ ისეთ თანამდებობებზე, რომლებზეც წინათ მათი ყოფნა წარმოუდგენელი იყო. ხშირად მინისტრთა კაბინეტებიც კი უახლოვდებიან გენდერულ ბალანსს. თუმცა, ამ თვალსაზრისით მიღწეული პროგრესი ძალზედ არათანაბარია. გენდერული თანასწორობის ახალ პირობებზე გადასასვლელად ყველა სექტორი მოქნილი არ აღმოჩნდა, ეს განსაკუთრებით პოლიტიკური გადაწყვეტილებების მიღების პროცესს ეხება. მართალია, ლიდერებს შორის საკმაოდ მიღებულია შეხედულება იმის თაობაზე, რომ გენდერული თანასწორობა უკვე მიღწეულია, მაგრამ შეუძლებელია, ამ აზრს დავეთანხმოთ.