ვისაც იმ შესაძლო მნიშვნელოვანი შედეგების დადგენა სურს, რომლებსაც თანამედროვე ომები, როგორც რევოლუციური მოვლენები იწვევს, და რომლებიც, თითქოს გარკვეულ პირთა მიერ გარემოებათა და მოვლენათა იმამენტური მართვით, რომელიმე კონკრეტული, წინასწარ გამიზნული გადაწყვეტილებებით იქნა გამოწვეული, ალბათ, დაეთანხმება ქვემოთ ჩამოთვლილ შემდეგ პუნქტებს:

სიტყვა «მეცნიერებაში» მე ვგულისხმობ საბუნებისმეტყველო მეცნიერებას (science), ამ სიტყვის თანამედროვე გაგებით, კერძოდ, იმ მეცნიერებას, რომელიც XVII საუკუნიდან ჩამოყალიბდა. მეცნიერებას განუზომლად დიდი გავლენა აქვს თანამედროვე ცივილიზაციაზე და ის სულ უფრო მიუწვდომელი ხდება არაპროფესიონალებისთვის, რაც შესაძლოა ცრურწმენებისა და უსაფუძვლო შიშის წყაროც იყოს.
ჩემი სწავლის, განათლებისა და მუშაობის პირველი ეტაპი დავუთმე ფიზიკას და მეტნაკლებად ვიცნობ ამ მეცნიერებას, თუმცა, დღეს ამ დარგში აქტიურად არ ვმუშაობ.

რისტიან ვოლფ ი (1676-1754) ახალ ეტაპს იწყებს ამ მიმართულების ისტორიაში. მან ფილოსოფოსობა საკუთარი (გერმანული) კულტურის საფუძველზე დაამყარა. შეიძლება ითქვას, რომ გერმანიაში მსოფლმხედველობრივი აზროვნება დიდხანს მის მიერ მოხაზული პრობლემატიკის ფარგლებში ვითარდებოდა. ვოლფი შესანიშნავად იცნობდა, როგორც სქოლასტიკურ ფილოსოფიას, ისე დეკარტისა და ლოკის სახელებთან დაკავშირებულ მიმართულებებს. მისი მიზანი იყო ლაიბნიცის მოძღვრების საფუძველზე შეექმნა ყოვლისმომცველი რაციონალისტური ფილოსოფიური სისტემა. ამ სისტემას ლაიბნიც-ვოლფის სისტემა ეწოდა.

ინგლისელი ფილოსოფოსი ჯ. ლოკი შეეცადა ემპირიზმის სასარგებლოდ გამოეყენებინა რაციონალისტური მიმდინარეობისათვის დამახასიათებელი ნაკლი, რომელიც გამოცდილების საფუძველზე მიღებული ცოდნის მნიშვნელობის დამცირებაში გამოიხატებოდა. რაციონალისტური პოზიცია, პირდაპირ, თუ არაპირდაპირ, ადამიანში თანშობილი ცოდნის, ანუ თანდაყოლილი იდეების აღიარებას ემყარება. ლოკი ფიქრობდა, რომ თანდაყოლილი იდეების წინააღმდეგ ბრძოლა ლოგიკურ დასასრულამდე მიიყვანა, რადგან უარყოფდა არა მარტო მათ ფაქტიურ არსებობას ჩვენს ცნობიერებაში, არამედ უარყოფდა საერთოდ არაცნობიერის არსებობას ჩვენს ფსიქიკაში. ცხადია, თანმიმდევრული ემპირიზმის პოზიციებიდან თანდაყოლილის არსებობა ამის გარეშე არ უარიყოფა – არ დასაბუთდება, რომ ყველაფერი რაც ჩვენს ცნობიერებაში, ჩვენს გონებაშია არსებული, გამოცდილებისაგანაა მიღებული.

 
რელიგია არის იდეათა და ქმედებათა სისტემა, რომელიც დაფუძნებულია რწმენაზე, რომ არსებობენ ზებუნებრივი ძალები, რომლებიც ზემოქმედებენ სამყაროზე და ადამიანის ცხოვრებაზე. ეტიმოლოგიურად რელიგიის ყველაზე ცნობილი განსაზღვრებაა "ხელახლა დაკავშირება”, თუმცა სხვები ვარაუდობენ, რომ იგი ნიშნავს "(სამყაროს) განმეორებით წაკითხვას”. ეს იდეა ღირებულია ქრისტიანობისათვის, მაგრამ არა რომაული წარმართობისათვის, რომლისგანაც მომდინარეობს ეს სიტყვა. მათთვის "რელიგია” არის ღმერთთან ვისიმე ხელახლა დაკავშირების იარაღი.სექციების სია

მარტინ ლუთერი  (დ. 10 ნოემბერი, 1483 - გ. 18 თებერვალი, 1546) — გერმანელი ბერი, მღვდელი, პროფესორი, თეოლოგი და ეკლესიის რეფორმატორი. მისმა სწავლებამ საფუძველი ჩაუყარა რეფორმაციას და ღრმა კვალი დააჩნია ლუთერანული და პროტესტანტული ტრადიციების დოქტრინებსა და კულტურას, ისევე როგორც საერთოდ დასავლური ცივილიზაციის განვითარების კურსს.

წეშმარიტების სიყვარულისა და მისი ნათელყოფის სურვილის გამო, ქვემოყვანილი თეზისები განხილულ იქნა ვიტენბერგში ღირსი მამის, თავისუფალ ხელოვნებათა და წმინდა თეოლოგიის მაგისტრის, და აგრეთვე თეოლოგიის ორდინალური პროფესორის მარტინ ლუთერის ხელმძღვანელობით. ამიტომ სთხოვს იგი ყველას, ვისაც პირადად არ შეუძლია ჩვენთან დისპუტში ჩაებას, ეს დაუსწრებლად, წერილობით გააკეთოს. ჩვენი უფლის, იესო ქრისტეს სახელით, ამინ.