მასონები მსოფლიოს მმართველები ანუ ეშმაკის მძლავრობა.

მასონობის წარსული

თავის დროზე ჯვაროსნული ლაშქრობები ფარისეველთა მიერ იქნა წამოწყებული. საბაბი იერუსალიმში მაცხოვრის საფლავის თურქსელჯუკთაგან განთავისუფლება იყო, მიზანი კი – სულ სხვა, დაპყრობა და ძარცვა. ლაშქრობების შედეგად შეიქმნა უამრავი საიდუმლო გაერთიანება („ორდენი"). თვალის ასახვევად ზოგიერთი „სააბატოების" სახელსაც ატარებდა. სინამდვილეში იერუსალიმის გათავისუფლებასთან ერთად ჯვაროსნებმა დაარბიეს მრავალი ქვეყანა, ჩაიგდეს ხელში სიმდიდრეები. სწორედ ჯვაროსნებმა დაამხეს ქრისტიანობის უდიდესი კერა – ბიზანტია („იმპერია"). დაარბიეს და ააოხრეს ათონის მთის მონასტერიც, დახოცეს ბერები. გაიტაცეს სიწმინდეები. დღეს ტამპლიერები განაგრძობენ ქრისტიანების და კაცობრიობის საწინააღმდეგო მოღვაწეობას.

არსებობის დასაწყისში XI საუკუნე, "ტამპლიერების" ორდენი გადაეცა კათოლიკურ ეკლესიას. ორდენი დაარსდა ჰუგო დე პაინის და გოტფრიდ სომერის მიერ – ეს ორი რაინდი ახლდა გოტფრიდ ბულონსკელს პალესტინაში, რათა დაეცვათ ქრისტიანი მლოცველები სარაცინებისაგან, რომლებიც ქრისტეს საფლავზე სალოცავად მიდიოდნენ. ბოდუა II (თანამედროვე წიგნებში – ბოლდვინი), იერუსალიმის მეფემ მისცა მათ საცხოვრებლად სასახლე აშენებული სოლომონის ტაძრის ადგილზე – ამიტომ უწოდებდნენ მათ ტამპელიერებს (ტამპლ – ტაძარი) ანუ მეტაძრეებს. ამიტომ დღესაც სახლებს სადაც იკრიბებიან მასონები, უწოდებენ ტაძრებს.
ორდენის უფლებამოსილების მიღების შემდეგ ჰუგო დე პაინმა შემოიარა საფრანგეთი, ინგლისი, ესპანეთი და იტალია, შეაგროვა შემოწირულობები და პალესტინაში მიიყვანა საზოგადოების და ეკლესიიდან გარიყული ადამიანების მთელი ჯარი. რაინდული აღწურვილობის ზემოდან ისინი ატარებდნენ თეთრ ტანსაცმელს მკერდზე დიდი წითელი ჯვრით. თავისი არსებობის დასაწყისში წმინდად იცავდნენ სიღარიბის, მორიდებულობის და მორჩილების აღთქმას, მაგრამ ჯვაროსნული ომების შემდეგ ახლო შეხება ჰქონდათ მუსულმანებთან და განსაკუთრებით ისმაილიტებთან, რომლებსაც საიდუმლო მუსულმანური საზოგადოება ჰქონდათ. რომლებიც ეშმაკს
ეთაყვანებოდნენ. მსხვერპლს სწირავდნენ კერპ ბაფემოტს,ბაფომეტი იგი ( რქიანი მამათმავალური, მასონთათვის მისაღები არსებაა და ეშმაკთან იგივდება!!!), ქრისტიანობის ღალატს დიდხანს საიდუმლოდ ინახავდნენ. ლუდოვიკო IX სიკვდილის შემდეგ ტამპელიერებმა დაკარგეს თითქმის მთელი თავისი მონაპოვრები და 1279 წლისათვის მათ ხელში მხოლოდ ქალაქი სიდონი რჩებოდა. 1291 წელს კაიროს სულთანმა ტამპელიერები განდევნა პალესტინიდან და ისინი დამკვიდრდნენ კუნძულ კვიპროსზე და საფრანგეთში, სადაც მათ უზარმაზარი სიმდიდრის წყალობით დაიკავეს თვალსაჩინო ადგილი. იმ დროისათვის ტამპლიერებს ეკუთვნოდათ კარგად გამაგრებული, პარიზის 1/3 ნაწილი.
XIV საუკუნის დასაწყისისათვის მათ მიაღწიეს სიძლიერის მწვერვალს. ესპანეთში ტამპლიერებს ეკუთვნოდათ 17 მსხვილი დასახლება და კავშირი ჰქონდათ უმაღლესი დონის დიდებულებთან, მმართველ წრეებთან. ამის შემდგომ ორდენში დაიწყო განხეთქილება და მათი საიდუმლოს ნაწილი გამჟღავნდა, მაგრამ ყველა შეცდომაში შეჰყავდა ჯვარს, რომელიც მკერდზე ჰქონდათ გამოსახული, დაუჯერებელს ხდიდა, ტამპლიერების სამსახურს ეშმაკთან.
საზოგადოებაში ჭორები დადიოდა, რომ ტამპლიერების ორდენს მიზნად ჰქონდა ყველა ქვეყნის მეფობის დამხობა და მსოფლო სახელმწიფოს შექმნა. მოგვიანებით დაიწყო ორდენის მოღვაწეობის უფრო ზუსტი მხილება და გამჟღავნდა მწვალებლური მიმდინარეობების გნოსტიკების და მანიხეების სულიერი ნათესაობა. ამ დროს მეტაძრეების (ტამპლიერების) მეთაური იყო ჟაკ დე მოლი.

1307 წელს მეფე ფილიპე IV ლამაზმა ბრძანება გასცა დაეპატიმრებინათ საფრანგეთში მყოფი ყველა ტამპლიერი. ბრძანების საფუძველზე უამრავი ტამპლიერი დააპატიმრეს და ბევრიც სიკვდილით დასაჯეს (კოცონზე დაწვეს) მათ შორის მათი მეთაური ჟაკ დე მოლიც. მიუხედავად სამხილების უტყუარობისა, ტამპლიერებს გამოესარჩლა პაპი კლიმენტ V, რადგან სხვადასხვა ორდენების საერთო ხელმძღვანელობა-მფარველობას რომის პაპები ანხლორციელებდნენ, არ დაიჯერა მათი დანაშაული. რის გამოც მოგვიანებით 1309 წელს ფილიპემ გააუქმა თავისი ბრძანება. ასევე ფილიპემ თანამდებობიდან გადააყენა მღვდელმსახურები, ინკვიზიტორები და არხირეები, რომლებმაც მეფეს აცნობეს ორდენის შესახებ და დაპატიმრებული ტამპლიერები გაანთავისუფლა.
რომის პაპმა კლიმენტ V თვითონ დაიწყო გამოძიება, მისდა გასაოცრად, ტამპლიერების დიდოსტატმა, სულიერმა მოძღვარმა და ორდენის რაინდებმა ერთი და იგივე ჩვენება მისცეს, რომ წეშმარიტებას, ეშმაკს მსახურებდნენ.
ქრისტიანული რწმენის მტრები ბრალს სდებდნენ საფრანგეთის მთავრობას და რომის პაპს ტამპლიერების ქონების მითვისებაში. სინადმვილეში სიმდიდრე რომელიც ტამპლიერებს ჩამოერთვათ, გადაცა მალტის რაინდულ ორდენს. დასტურად ამისა, თანამედროვე მასონური "კარდოშის" წოდების მინიჭების წესის შესრულებისას, მალტის ორდენის რაინდებს წყევლა-კრულვას უგზავნიან.
შედეგად ბევრი ტმპლიერი შეეწირა ამ საქმეს, მაგრამ 40 000 მეტმა ტამპლიერმა მონანიებით, მარხვით და დაპატიმრებით მოინელეს ფილიპე და კლიმენტ V, რის შემდეგაც მათ განაგრძეს ეშმაკის თაყვანისცემა. ტამპლიერებს მხარდაწერა ჰქონდათ ევროპის ქვეყნების დიდებულების და მმართველი წრეების, რადგან ტმპლიერებმა თავი უსამართლოდ დევნილებად წარმოაჩინეს.
რაინდებმა ეგვიპტის ხალიფას ნებართვით ააშენეს ტაძარი და საავანდმყოფო იერუსალიმში ჩასული მლოცველებისათვის. არსებობის დასაწყისში ეს ორდენი ცნობილი იყო წმინდა იოანეს ორდენის სახელწოდებით. მოგვიანებით 1530 წლიდან წმინდა იოანეს ორდენს მეფე ჩარლზ V გადასცემს მალტის კუნძულს რომის პაპის კლიმენტ VII ნებართვით, რის შემდეგაც იწოდებიან მალტის ორდენად. 1291 წლიდან, იერუსალიმიდან ჯვაროსნები განდევნეს და მალტის ორდენის რაინდები მკვიდრდებიან კუნძულ კვიპროსზე და როდოსზე. რადგან მალტის ორდენის რაინდები რომის პაპის კლიმენტ V პირდაპირ დაქვემდებარებაში იყვნენ, დასჯილი ტამპლიერების ორდენის უზარმაზარი ქონების მნიშვნელოვანი ნაწილი (რომის პაპის მოთხოვნით) ისედაც მდიდარ მალტის ორდენს გადაეცა. 1310 წლიდან მალტის ორდენმა დიდი შევსება მიიღო ევროპის ყველა კუთხიდან რაინდების სახით, ასევე დასჯილი ტამპლიერების ორდენის ბევრი რაინდი შეუერთდა მათ. 1523 წელს 6 თვის ბრძოლის შემდეგ მალტის ორდენი დამარცხდა თურქეთის სულთან სულეიმან დიდთან და რაინდები განდევნეს კუნძულ როდოსიდან. მალტის ორდენის რაინდები 1530 წლამდე მიწის გარეშე დარჩნენ, ვიდრე მეფე ჩარლზ V მალტის კუნძული არ უბოძა რაინდებს.
1798 წელს ნაპოლეონ ბონაპარტმა ეგვიპტეში გალაშქრებამდე, დაიპყრო მალტა, რათა მალტის ორდენის ურიცხვი სიმდიდრე მიეტაცებინა.
1800 წელს კი ინგლისელებმა იგივე მიზეზით დაიპყრეს კუნძული მალტა.
კუნძულ მალტიდან გადევნის შემდეგ ორდენი დროებით მკვიდრდება იტალიაში მესინაში, კატანიაში და ფერერეში, ხოლო საბოლოოდ 1834 წლიდან დღემდე მალტის ორდენი დამკვიდრდა რომში, სადაც 2 სამკვიდრო სასახლე გააჩნია ვია კონდოტი 68 და ვილა ავენტინი, ორივე სასახლეს, ვატიკანივით განსაკუთრებული სახელმწიფო უფლებები გააჩნია.
დაახლოებით 1460 წელს გერმანიაში მღვაწეობდა პიროვნება, რომელმაც ჩამოაყალიბა საიდუმლო "როზენკრეიცერების" საზოგადოება (ორდენი). საზოგადოების დამაარსებელს რაინდი ქრითოფერ როზენკრანცი გერმანიაში საეჭვო სახელი ჰქონდა. საზოგადოება ხელოვნდებოდა ალქიმიასა, ჯადოქრობაში, გაჩხიბვაში და შავ ხელოვნებაში (მაგია). როზენკრეიცერების კაბალა წარმოადგენს ებრაული და აღმოსავლური კაბალების გაერთიანებას. ამ კაბალის ერთადერთი არსებული სრული წიგნი ინახება საძმოს აღმოსავლეთის საცავებში. "როზენკრეიცერების საძმო" ერთერთ გასაიდუმლოებულ საძმოდ ითვლება დღემდე.
1525 წელს იტალიის ქ. სიენაში დაიბადა ლილიო სოცინი, რომელმაც სათავე დაუდო თანამედროვე მასონობას. ლუთერთან და კალვინთან ერთად, მათ კათოლიკური ეკლესის წინააღმდეგ აჯანყება მოაწყვეს და 1546 წელს ქალაქ ვიჩენცეში დაარსეს "აკადემიის" მსგავსი სასწავლებელი. საწავლებელში მყოფი პირები უარყოფდნენ წმინდა სამებას, ამაღლებას და აღდგომას. პროტესტანტებიც კი გააოცეს თავისი უღმერთობით.
ვენეციის რესპუბლიკამ ტამპლიერებისაგან შეწუხებულმა დაიწყო მათი დევნა. იული გირლიანდა და ფრანცისკ რუეგო სკვდილით დასაჯეს, ხოლო დანარჩენები გაიქცნენ და შვეიცარიაში, გერმანიაში და თურქეთში დამკვიდრდნენ. ლელიო სოცინი გარდაიცვალა ციურიხში, მთელი თავის მემკვიდრეობა, თხზულებები დაუტოვა ძმისშვილ ფაუსტს.
ფაუსტ სოცინი აარსებს ათეიზმს (უღმერთობას). იგი ამბობდა, რომ ადამიანს არაფრის არ უნდა სწამდეს, რაც მის გონებას სჭარბობს და ცდილობდა დაემკვდრებინა საყოველთაო ურწმუნოება, მსგავსი მიმდინარეობისა, ხოლო ქრისტიანობა უნდა განდევნილიყო უსაზღვრო სიძულვილით, როგორც სარწმუნოება დამყარებული მონობაზე და ცრუ რწმენაზე.
ფაუსტ სოცინმა თავისი საზოგადოება ჩამოაყალიბა ისე, რომ მას შესძლებოდა მოქმედება კათოლიკურ და ასევე პროტესტანტულ ქვეყნებში (პროტესტანტებს სძულდათ კათოლიკები). კათოლიკებს კი იწამლებოდნენ ათეიზმით და შედეგად ეშმაკის ("ლუციფერი") თაყვანისმცემლები ხდებოდნენ.
1587 წელს ფაუსტ სოცინი დამკვიდრდა ქ. კრაკოვში, სადაც თავისი საზოგადოება დაარსა. იცოდა რა ადამიანის ხასიათი და მისი მიდრეკილება სიყვარულისადმი, იგი ატყუებდა მათ ვინც მას უსმენდა. სიტყვა "საძმო" მცდარ წამოდგენას უქმნიდა მსმენელებს, ამიტომ ფაუსტი მიმდევრებს არქმევდა "ქვის მთლელთა საძმოს" და "თავისუფალ მასონთა საძმოს". მალე, დანაშაულით და საიდუმლო მკვლელობებით, ამ ჯგუფებმა ხალხის ზიზღი დაიმსახურა და 1598 წელს პოლონეთის ქ. კრაკოვში ხალხი შეცვივდა ამ საზოგადოების შენობაში, გამოიყვანეს ფაუსტ სოცინი და ყველა მისი წიგნი დაწვეს. ფაუსტ სოცინი გაიქცა მეგობარ აბრამ ბალონსკისთან, სადაც ის გარდაიცვალა 1604 წელს.
ფაუსტის სიკვდილამდე მისი ბნელი გავლენა გავრცელდა პოლონეთში, ინგლისში, ჰოლანდიაში, საფრანგეთში, სილეზიაში, პრუსიაში და ბრანდენბურგში. ინგლისში განსაკუთრებით ძლიერი იყო ეს საზოგადოება "დამოუკიდებლების" სახელწოდებით, სადაც ქადაგებდნენ საყოველთაო თანასწორობას. გერმანიაში ისინი ცნობილები იყვნენ, როგორც "თავისუფალი მსაჯულები", "ვარდის და ჯვრის საძმო" და "ილუმინიტები". ყველას განსაკუთრებულ შიშს ჰგვრიდა "წმინდა შურისძიების" საზოგადოება, რომელიც წარმოადგენდა "თავისუფალი მსაჯულების" აღმასრულებელ საძმოს. ეს საზოგადოება საიდუმლო მკვლელობებით სდევნიდა თავის მტრებს, რისგანაც მაღალი თანამდებობის პირებიც არ იყვნენ დაზღვეული.
აი როგორ მიმდინარეობდა სასამართლო: საიდუმლო სხდომაზე ცხადდებოდა პიროვნების დანაშაული საზოგადოების წინაშე. მოისმენდნენ რა ბრალდებას, თავჯდომარე თოკს დააგდებდა იატაკის შუა გულში და ყველა აფურთხებდა მასზე, ამით გამოხატავდა სასიკვდილო განაჩენს, ამის შემდეგ კენჭს იყრიდნენ, თუ ვის უნდა მოეყვანა განაჩენი სისრულეში. მოკლულს გასასვლელ გზაზე კიდებდნენ, ქვემოთ ხანჯლით აწედებდნენ ფურცელს, სადაც ეწერა მოკლულის დანაშაული საზოგადოების წინაშე და საზოგადოების მერ გამოტანილი სასჯელი.
1614 წელდან "თავისუფალი მსაჯულების ორდენის" მჭიდრო ურთიერთ კავშირი ჰქონდა "ვარდის და ჯვრის საძმოს" ("როზენკრეიცერები") საიდულო საზოგადოებასთან, რომელიც ალქიმიით და მაგიით იყო დაკავებული . ისინი მისდევდნენ გნოსტიკების, მანიხეების, ტამპლიერების სოცინიანის მოძღვრებას. მალე ამ საზოგადოებას შემოუერთდნენ ყველა დანარჩენი ფაუსტ სოცინის აზრის მიმდევრები. ამ მოძღვრებამ მეფის კარზეც კი შეაღწია, მისი წევრები იყვნენ იმპერატორ რუდოლფის ექიმი და კარდინალ მაზარინის მდივანი. საზოგადება ისე გულმოდგინედ ინიღბებოდა, რომ საუკუნის მანძილზე მთავრობამ არაფერი იცოდა მისი არსებობის შესახებ, მთელი ამ ხნის მანძილზე პარიზში იყო საზოგადოების ლოჟა.
1694 წელს ინგლისში სოციონელების საზოგადებამ სახელწოდებით "დამოუკიდებლები", დღის სინათლეზე გამოსვლა მოინდომეს და ამავე დროს უნდოდათ მთავრობის და სარწმუნოების საწინააღმდეგოდ ექადაგად. ამისათვის მათ გადაწყვიტეს თავისი საქმიანობა შეენიღბათ უხიფათო და ამავე დროს სასარგებლო მოღვაწეობით. მათ ჩამოაყალიბეს "თავისუფალ ქვისმთლელთა საზოგადოება", რომლებიც აშენებდნენ შენობებს, ტაძრებს გოთიკურად. წესდებით საზოგადოების წევრებს უნდა ემოგზაურად სხვადასხვა ქვეყნებში სამუშაოს საძებნელად და არ უნდა ჩარეულიყვნენ სარწმუნოებრივ ან სახელმწიფო საქმეებში. ყველა დიდ ქალაქში მათ ჰყავდათ წარმომადგენელ-მზვერავი, უმეტესად მედუქნეების სახით, რომელიც საზოგადოების წევრებს იფარებდა და აპურებდა მათ ქალაქში მცხოვრები "თავისუფლების" ხარჯზე. გადაადგილების თავისუფლებამ საქმიანობის დახვეწამ "ქვისმთლელთა საძმოს" მალე სახელი განუმტკიცა, ხოლო მათი ხელოვნების საიდუმლოებებმა ისინი კიდავ უფრო შეაკავშირა.
ასეთია თანამედროვე "ქვისმთლელთა საძმოს" ანუ "ფრან-მასონების" დასაწყისი. ყველა ქვეყნებში ისინი სარგებლობდნენ განსაკუთრებული უფლებებით და მფარველობით. მათ შეკრებებს ერქვათ ლოჟები, სიტყვასიტყვით ბინა. გამოჩენილი ხალხი ეწერებოდნენ საპატიო წევრებად და მფარველებად... მალე ეს საძმო დაიშალა.
შემდგომში ნაწერში გამოყენებული იქნება სახელწოდება "მასონი" - კალატოზი, ძველი "ფრან-მასონების" და ვრცელი "თავისუფალ ქვისმთლელების" ნაცვლად.
1702 წელს მასონების დიდოსტატი ქრისტოფერ ვრედენი, ხედავდა რა, რომ მასონური ლოჯების რიცხვი მცირდებოდა, უარი თქვა ხელმძღვანელობაზე და საზოგადოება მეთაურის გარეშე დარჩა. რამდენიმე წლის შემდეგ საიდუმლო ინგლისური "ვარდის-ჯვრის" საძმომ ისარგებლა მასონების კანონიერი და შეუბღალავი სახელით. 1717 წელს შეიქმნა საზოგადოება იოანე დეზაგულეს ხელმძღვანელობით, რომელიც გაძევებული იყო საფრანგეთიდან "ნანტის ედიკტით", კათოლიკური ეკლესიის დაუნდობელი მტერი, მან გაერთიანა მასონების და "ვარდი-ჯვრის საძმოები" და უწოდა "ფრან-მასონები". იოანე დეზაგულე ეძებდა რა ხელისუფლების მფარველობას, მოიწვია ხელისუფლების მაღალი თანამდებობის პირები საზოგადოების საპატიო წევრებად, მათი სახელით შეინიღბა საზოგადოების, მათთვის უცნობი მოღვაწეობა. სულ მალე გაიხსნა 4 ლოჟა ინგლისის სამეფოს სხვადასხვა ქალაქში. ამ ლოჟებმა შეადგინეს ინგლისის დიდი ლოჟა ანტონია საიერას ხელმძღვანელობით. მცირე დროში ინგლისის მასონების მოღვაწეობა გასცდა სამეფოს საზღვრებს. 1721 წელს დიუნკირხენში დაარსდა ლოჟა კარლ რადკლიფის ხელმძღვანელობით. 1737 წელს არსდება ლოჟა ჰამბურგში, 1740 წელს ბერლინში, სადაც ფრიდრიხი, ვოლტერის მეგობარი იყო მისი მფარველი, 1741 წელს ჰანოვერში, 1749 წელს პრაღაში, 1774 წელს ვიურტენბერგში და ა.შ. მთელს გერმანიასა და ავსტრიაში. რუსეთში პირველი ლოჟა დაარსდა 1731 წელს. საფრანგეთში მასონობა გამოჩნდა 1725 წელს, პარიზში არსდება ინგლისური ლოჟა ხიურეს დუქანში, ინგლისის მეფეთა დაცვის საბაბით. მისი დამაარსებლებია ლორდი დარვენ ვრედენი და გრაფი გარნეუსტი, შესაძლოა არც უფიქრიათ როგორ სამსახურს გაუწევდნენ მეფეებს.
1728 წელს უფლისწულ კარლ ედვარდ სტიუარტის მერ კიდევ ერთი ლოჟა დაარსდა ქალაქ არასში, "შოტლანდიის იაკობინელების" სახელწოდებით. ეს ლოჟა იმყოფებოდა ლანიო და რობესპიერის ხელმძღვანელობის ქვეშ, მომავალი კონვენტის თავჯდომარის მამა. მიუხედავად რომის პაპის უარყოფისა, საფრანგეთის წარჩინებულები იდუმალების, უცნაური წსებით და ხელგაშლილი წვეულებებით გაბრუებულები, დანაშაულებრივი უჭკოობით შედიოდნენ ლოჟებში, რაც მომავალში მეფეს სიცოცხლის ფასად დაუჯდა.

ლოჟის დიდოსტატი ჰერცოგი ანტენსკი, ძალაუფლებას გადასცემს ლაკორნს, ცეკვის მასწავლებელს, რომელიც წარჩინებულების ლოჟებს გარდაქმნის სახალხო ლოჟებად და "შოტლანდიის საძმოს" წესებთან ერთად შემოაქვს სახალხო "დიდი აღმოსავლეთის" წესები. მირაბოს ბერლინიდან ჩამოაქვს "ილუმინისტების" საზოგადოების საიდუმლოებები და უფრო მეტად იხრება ხალხისაკენ.
ამ დროისათვის საფრანგეთში ლოჟების რაოდენობამ 700 გადააჭარბა და 1789 წლის როვოლუციისათვის მთელი საფრანგეთის მეფის კარი, მეფიე ლუდოვიკო XVI და დედოფლის გარდა მასონური ლოჟების წევრები იყვნენ. მოხდა რევოლუცია, მასონებმა ხელისუფლება ჩაიგდეს ხელში, ხოლო წარჩინებულებმა ცემა-ტყეპა დაიმსახურეს.
რობესპიერი, გიულენი, ნაშე, პროლიუ, პრეიერ, დავიდი და სხვები ებრაელები იყვნენ. რევოლუციის პირველსავე დღეებში "საძმოს" სახელით მასონებმა 70 000 მოქალაქე მოკლეს და 170 000 კი ციხეში ჩასვეს "თავისუფლების" სახელით, ასე აღნიშნეს თავიანთ გამარჯვება მასონებმა.
რაში მდგომარეობს მათი წარმატების არსი? მათი ქადაგებით ყველაფრის თავში უნდა მდგარიყო ადამიანის ხორციელი მოთხოვნილებები და არაფერს უნდა შეეშალა ხელი ამ მოთხოვნილებების დაკმაყოფილების გზაზე, არც რწმენას, არც კანონს და არც ხელისუფლებას. მათი ქადაგებით ადამიანი თვითონ ატარებს ღვთიურ საწყისს და გონება მისი ღვთაებაა. მიწიერი ცხოვრების იქით კი მეტი არაფერია, ვნებები მისი კანონიერი გასართობია, მასონები გაიძახოდნენ - "ძირს რწმენა, მღვდელმსახურები, სამართალდამცავები, ხელისუფლება". დასასრულს ისინ თავს ესხმიან ხელისუფლებას, ანგრევენ რისი დანგრევაც შეუძლიათ, ყაჩაღობენ, ძარცვავენ და დაუოკებელი ვნებებით ტკბებიან... ცოდვა სიკეთედ ინათლება და სიკეთე კი ცოდვად...
სასტიკი და უჟმურმა "კადოშმა" რობესპიერმა გონება ღმერთად გამოაცხადა, მას ეშმაკი ("ლუციფერი") სარწმუნოებად უნდადა დაემკვიდრებინა, რაც ვერ მოახერხა.
ნაპოლეონ I მასონი იყო, მფარველობდა და მათ სხდომებზე დადიოდა. მასონეპი ითმენდნენ მის ყოფნას ლოჟაში თავისი შეხედულებების საწინააღმდეგოდ, როდესაც მისი მფარველობა მათ უკვე აღარ სჭირდებოდათ ნაპოლეონ I წინააღმდეგ შეთქმულება მოაწყვეს და დაამხეს იგი. შედეგად მასონების დიდოსტატმა ლაფაიეტმა გვირგვინი დაადგა ფილიპეს, რითაც მეფის აღიარება და მხარდაწერა დაიმსახურა. ლაფაიეტმა ამით მიანიშნა თითქოს მასონები მფარველობენ მათ მიმართ კთილგანწყობილ ხელისუფლებას, მაგრამ ყველაფერი ეს იმიტომ გაკეთდა, რომ ხალხი ჯერ კიდევ არ იყო მზად "სახალხო მმართველობისათვის". 1848 წელმა აჩვენა, რომ მასონებს დროის მოგება სურდათ და სუსტი ხელისუფლების შენარჩუნება უნდოდათ, რათა უკეთ მოემზადებინათ ახალი რევოლუცია.
1848-60 წლეებში საფრანგეთის მასონები ამკვიდრებენ ებრაელების ბატონობას. ეს ტომი, წარსულიდან მოყოლებული ყველა ქვეყნის რევოლუციურ მოძრაობებში მონაწილეობდა და ასევე მონაწილეობდა ყველა ქრისტიანობის წინააღმდეგ მიმართულ საზოგადოებებში, მათ არა თუ თანასწორობას, არამედ ბატონობასაც კი მიაღწიეს.





ამერიკულ დოლარზე გამოსახული მასონური პირამიდა შემდეგი წარწერებით:

ANNUIT CCEPTIS ჩვენი შეთქმულება

NOVUS ORDO SECLORUM ახალი მსოფლიო წესრიგი




ვარსკვლავის ბოლოები ეხება ასოებს, ეს ასოები რომ ავიღოთ და შევაერთოთ გამოდის სიტყვა : M A S O N !!!

და ვინმეს ჯერა რომ ეს ყველაფერი "უბრალო დამთხვევაა"???

მასონური სახელმწიფო გადატრიალებები საქართველოში

(ანუ საქართველოს საშინაო საქმეში დანაშაულებრივი ჩარევა)



მასონური სახელმწიფო გადატრიალებები საქართველოში

(ანუ საქართველოს საშინაო საქმეში დანაშაულებრივი ჩარევა)



1991-92 წლეების სახელმწიფო გადატრიალების შემდგომ მასონებმა ედვარად შევარდნაძე (თავადაც მასონი) ხელისუფლებაში მოიყვანეს და ყოველგვარი დახმარება აღმოუჩინეს ხელისუფლების შენარჩუნებაში.
1993 წლის 11 სექტემბრის "იმედის არჩევნებიდან" მოყოლებული ყველა არჩევნები გაყალბდა, დახვრიტეს არაერთი მშვიდობიანი მსვლელობა, ძარცვა, ნარკომანია, მექრთამეობა არნახულ სიდიდემდე ავიდა, მიუხედავად ამისა მასონები და ამერიკის მთავრობა განაგრძობდნენ შევარდნაძის დანაშაულებრივი, უკანონო ხელისუფლების ფულად და საცნობარო მხარდაწერას. ვიდრე შევარდნაძის ჯგუფმა ("კლანმა") არ ამოწურა თავისი შესაძლებლობები, საქართველოს ნგრევის საქმეში.
ჯორჯ სოროსმა ჯერ კიდევ 2003 წლის თებერვალში დაიწყო სახელმწიფო გადატრიალების საფუძვლის ჩაყრა. თებერვალში სოროსმა თავისი "ღია საზოგადოების" მეშვეობით 1 000 ახალგაზრდა "კმარელი", გიგა ბოკერიას მეთაურობით, გაგზავნა სერბიაშია ქ. ბელგრადში მსგავს "ოტპორ"- ს (წინააღმდეგობა) ჯგუფთან შესახვედრად და გამოცდილების გასაზიარებლად. მათ სერბიაში ჩაუტარეს სწავლება თუ როგორ უნდა მოეწყოთ ქუჩის მსვლელობები, არეულობა და მსგავსი ღონისძიებები.
სოროსმა ფულით უზრუნველყო მეამბოხეების ტელევიზია "რუსთავი 2" და ასევე მსვლელობები, სოროსი ფულით ამარაგებდა სააკაშვილის და მის "ნაციონალურ მოძრაობას" (ქართულად - მოქალაქეთა მოძრაობა).
გიგა ბოკერიას "თავისუფლების ინსტიტუტმა" ფულს ღებულობდა, როგორც სოროსის "ღია საზოგადოებიდან" ასევე ამერიკის ხელისუფლების დაქვემდებარებული "ევრაზიის ინსტიტუტიდან".
"კმარამ" 2003 წლის მარტო აპრილში მიიღო საწყის საფეხურზე ფულადი დახმარება ("გრანტი") 500 000 დოლარის ოდენობით, რომმელიც მოხმარდა გადატრიალებას.
სოროსმა მისცა საწყისი ფული 1995 წელს, "რუსთავი 2" (ზურა ჟვანია - ეროსი კიწმარიშვილი), ასევე ფულით უზრუნველყო გაზეთი "24 საათი", რომლებმაც ქმედითი წვლილი შეიტანეს გადატრიალებაში. ასევე შეუკვეთა ნახატი ფილმი შევარდნაძეზე "რუსთავი 2"-ს და მისივე მეშვეობით გადაიცა.
გადატრიალების მომზადებისას მნიშვნელოვანი მუშაობა გასწია ამერიკის ელჩმა საქართველოში რ.მაილსმა



და მთლიანად ამერიკის საელჩომ, თავისი საჯაშუშო და სადაზვერვო საქმიანობით.
სააკაშვილის (იუსტიციის მინისტრი) ურთიერთობა სოროსთან ჯერ კიდევ 2000 წლიდან დაიწყო, როდესაც სოროსი რამოდენიმეჯერ ჩამოფრინდა თბილისში შევარდნაძის მოწვევით, რათა დაეარსებინა საქართველოს "ღია საზოგადოება" და "სამოქალაქო საზოგადოება", სოროს შევარდნაძის ურთიერთობები ჯერ კიდევ 1980 წლიდან იღებს სათავეს, შევარდნაძის რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრობიდან.
2001 წელს სოროსის დარიგების მიხედვით სააკაშვილი გადადგა და ღიად დაუპირისპირდა შევარდნაძეს.
მასონების მიერ მართვადი არასამთავრობო ჯგუფები და ე.წ. საერთაშორისო დამკვირვებლები ყველანაირად ხელს უწყობდნენ გადატრიალებას.
მასონებმა და ამერიკის ხელისუფლებამ (რ. მაილსის სახით) შევარდნაძეს ხელშუხებლობის პირობა მისცეს (რითიც დღევანდლამდე სარგებლობს) და აიძულეს გადამდგარიყო.
2003 წელს ოქტომბერში მასონი სოროსის და ამერიკის საიდულო სამსახურების მომზადებულმა სააკაშვილ-ჟვანია-ბოკერია-ბურჯანაძეებმა სახელმწიფო გადატრიალება მოაწყვეს.
სოროსმა პირადად მიულოცა მიშა სააკაშვილის გადატრიალება და დააჯილდოვა იგი "ღია საზოგადოების" ჯილდოთი.

ჯორჯ სოროსმა განაცხადა: "თავის დროზე, ჩვენ იგივე გავაკეთეთ სლოვაკიაში ვლადიმერ მესიარის წინააღმდეგ, ხორვატიაში ფრანჯო ტუჯმანის წინააღმდეგ და იუგოსლავიაში სლობოდან მილოშევიჩის წინააღმდეგ".
საქართველოს 2003 წლის ნოემბრის სახელმწიფო გადატრიალების შემდგომ ჯორჯ საროსი დაუფარავად ხელფასებს (ანუ ქრთამის) უხდიდა გადატრიალების შემდგომ ხელისუფლებაში მოსულ მთავრობას და გრძელდება დღემდე. საქართველოს მთავრობას სოროსის მოსამსახურეებს უწოდებენ, რომელიც ამერიკის და სოროსის დავალებებს ასრულებს, მეთვალყურეობას ანხორციელებს ამჟამინდელი ამერიკის ელჩი ჯონ ტეფტი.