დიდი ხანია, მინდოდა დამეწერა ამაზე. ვფიქრობდი, იყო თუ არა საჭირო ან ვის რას არგებდა. მაგრამ მაინც, ეს პირობითად დაყოფილი დღევანდელი თაობის შემადგენელი კატეგორიებია. თუ სადმე ვინმე საკუთარ თავს ამოიცნობს, მე ნუ მიწყენს, იქნებ, მართლაც დაინახოს რამე შესაცვლელი…

თანამედროვე „პატრიოტები"

ასეთები შეიძლება იყვნენ თავმოყვარეობადაკარგული ლოთებიც და, ერთი შეხედვით, „ღრმადპატივცემული" სტატუსის მქონე პირებიც. ამ ორ, თითქოსდა განსხვავებულ, კატეგორიას ერთი მსგავსი სიტუაცია აერთიანებს – სუფრასთან გახსენებული პატრიოტიზმი, მეფისთვის და ერისთვის თავდადებული წინაპრები, ვაჟკაცობა და სხვა ზოგადსაკაცობრიო ღირებულებები…

ზრდილობასახლშიდარჩენილი „მეტრომანები"

მეტროთი ვინც ხშირად მგზავრობთ, ალბათ არაერთხელ შეგხვედრიათ ახალგაზრდები, ვაგონში მყოფ მგზავრთა ყურადღების მიქცევას "გამორჩეული” ქცევით რომ ცდილობენ ხოლმე:

ბოლო „ლეველზე" აღრიალებული მობილურიანი გოგო-ბიჭები, დიდი მონდომებით უმისამართოდ რომ დაღენციალობენ ვაგონის მასშტაბით… სკამზე განივად მიწოლილი, ჯინსებშემოფლეთილი (ჯინსებს არ ვაკრიტიკებ) კედებიანი არსებები, კუთხეში მდგომი მოხუცისკენ რომ არც იყურებიან – ვერ ვხედავთ და რა ჩვენი გადასახადია, წლებისგან დაუძლურებულ სხეულს ფეხზე დგომისას ძლივს თუ იმაგრებსო…

დილის სიგრილეს თავისი უნაზესი და ძლიერი ხელებით ებრძვის, უჩუმრად ებრძვის, შენს მძინარე სხეულს ელამუნება და ყურთან ახლოს აბურდულ თმებს მიღმა გაუთავებლად იმეორებს შენს სახელს…

კარლ ფილიპ ემანუელ ბახი – გერმანელი კომპოზიტორი (იოჰან სებასტიან ბახის ვაჟიშვილი);

ალფონს ბერტილიონი – ფრანგი ანთროპოლოგი და კრიმინალისტი;

თომას კარლაილი – შოტლანდიელი ესეისტი და ისტორიკოსი;

ჩარლი ჩაპლინი – ინგლისელი რეჟისორი და მსახიობი;

ჯიმი კონორსი – ამერიკელი ჩოგბურთელი;

ლეონარდო და ვინჩი – აღორძინების დროის იტალიელი მხატვარი, მოაზროვნე;

ჯერალდ ფორდი – აშშ-ს ყოფილი პრეზიდენტი;

ჯეიმს გარფილდი – აშშ-ს ყოფილი პრეზიდენტი;