ჟაკ–ლუი დავიდი
"მარატის სიკვდილი"
ჟანა
დარკმა სითბო იგრძნო,
თუმცა მწარედ გაეღიმა,
ცას ახედა, გაიფიქრა:
"წამოვიდეს ნეტავ წვიმა!”
სიმწრისაგან კივის ბრუნო:
"მე ხომ არ მაქვს, მართლა ბედი,
გამიშვით და დედამიწა,
იყოს თუნდაც ოთხკუთხედი.”
პუშკინმა
თქვა: "მომატყუეს,
აღარ მჯერა მე ფიცისო.
აბა ბანძი-გოიმია,
თოფის სროლა არ იცისო?!”
ჰოლმსმა ბრძანა:
"მე ბრძოლას ვწყვეტ
და სიკვდილთან დავდე ზავი,
იქ დამმარხეთ, სადაც არის
დამარხული ძაღლის თავი.”
დი კაბრიომ
გაიფიქრა:
"კიდევ მინდა ვნახო მზე და
მოდი ამ ქალს გადავაგდებ,
მე ავძვრები ფიცარზედა.”
"I
believe I can fly"
მარატმა
თქვა: "წყალი მიყვარს,
აღარ მაწევს გულზე ლოდი,
მანდ ვინ არის? დედა შენ ხარ?
ჩამიხეხე ზურგი მოდი!”
"იყოს მარადის, ხსოვნა მარატის"
(ფრაზები,რომლებიც გამოჩენილმა
ადამიანებმა,სიკვდილის შემდეგ თქვეს)
ლენინმა თქვა:
"რას მამწნილებთ,
რა ხალხი ხართ, სუფთა ზანტი,
ან დამმარხეთ, ან დამმალეთ,
გვამი ვარ თუ ექსპონანტი.”
ჰიტლერმა
თქვა: "გეფიცებით,
არ მომიკლავს ჩემით თავი,
ანალგინი მეგონა და
იყო თურმე საწამლავი”
"hit,
ლერი"
რუსთაველმა
ბავშვებს უთხრა:
"ვინც მაგინებს შტერიაო,
ეს პოემა მე სკოლისთვის,
კი არ დამიწერიაო”
და ვინჩმა
თქვა: გვირაბში ვარ,
არ ჩამირტყეს არსად ვიზა,
ნეტავ ერთი რას იძიებთ?
კაცი იყო მონა ლიზა… ”
"ჭიანი კბილების კომპლექსი"
ვანგამ:
"ამ ლექსს რიღასთვის წერ?
გაჩერდი და მიგდე ყური,
დაიწვებით მალე, რადგან
დათბობაა გლობალური…”