საქართველო ნაწილი 2 - საქართველო - ''Gi2Gi''

საქართველო ნაწილი 2

2011-02-20, 5:41 PM

სახელმწიფო

საქართველოს გზები

საქართველო შერეული ტიპის, ნახევრადსაპრეზიდენტო რესპუბლიკაა. სახელმწიფოს მეთაურია პრეზიდენტი, რომელიც აირჩევა 5 წლის ვადით პირდაპირი წესით. აღმასრულებელ ხელისუფლებას ახორციელებს მთავრობა, რომელსაც ხელმძღვანელობს პრემიერ-მინისტრი. ქვეყნის უმაღლესი საკანონმდებლო ორგანოა ერთპალატიანი პარლამენტი (150 წევრი), რომელიც ოთხ წელიწადში ერთხელ ირჩევა პროპორციული და მაჟორიტარული სისტემით.

დედაქალაქი: თბილისი.
სახელმწიფო ენა: ქართული, აფხაზეთის ავტონომიურ რესპუბლიკაში — აგრეთვე აფხაზური.
ეროვნული დღესასწაული: 26 მაისი (1918), სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობის დღე (1991 წლის 9 აპრილს, საბჭოთა იმპერიის 70-წლიანი მმართველობის შემდეგ, იმავე წლის 31 მარტის საყოველთაო-სახალხო რეფერენდუმის შედეგების საფუძველზე, საქართველოს რესპუბლიკის უზენაესმა საბჭომ მიიღო საქართველოს სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობის აღდგენის აქტი).
ძირითადი პოლიტიკური პარტიები (ანბანურ რიგზე):

ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა — თავმჯდომარე მიხეილ სააკაშვილი;

საქართველოს კონსერვატიული პარტია — თავმჯდომარე ზვიად ძიძიგური;

საქართველოს ლეიბორისტული პარტია — თავმჯდომარე შალვა ნათელაშვილი;

მოძრაობა ერთიანი საქართველოსთვის — თავმჯდომარე ირაკლი ოქრუაშვილი;

პოლიტიკური მოძრაობა „ახალი მემარჯვენეები" — თავმჯდომარე დავით გამყრელიძე;

პოლიტიკური მოძრაობა „ეროვნული ფორუმი" — თავმჯდომარე კახაბერ შარტავა;

პოლიტიკური მოძრაობა „თავისუფლება" — თავმჯდომარე კონსტანტინე ზ. გამსახურდია;

პოლიტიკური მოძრაობა „მრეწველობა გადაარჩენს საქართველოს" — თავმჯდომარე გოგი თოფაძე;

პოლიტიკური მოძრაობა „საქართველოს გზა" — თავმჯდომარე სალომე ზურაბიშვილი;

პოლიტიკური მოძრაობა იმედი — თავმჯდომარე ირინა სარიშვილი-ჭანტურია;

საქართველოს რესპუბლიკური პარტია — თავმჯდომარე დავით უსუფაშვილი;

ქრისტიან–დეოკრატიული მოძრაობა — თავმჯდომარე გიორგი თარგამაძე;

ხალხის პარტია — თავმჯდომარე კობა დავითაშვილი;

საქართველოს მწვანეთა პარტია — თავმჯდომარე გიორგი გაჩეჩილაძე;

ტერიტორიული მოწყობა

დღევანდელი ადმინისტრაციულ-ტერიტორიული დაყოფით საქართველოში 2 ავტონომიური რესპუბლიკა, 64 მუნიციპალიტეტი და 5 თვითმმართველი ქალაქი, მათ შორის დედაქალაქი თბილისია. კონსტიტუციის თანახმად ქვეყნის სახელმწიფო-ტერიტორიული მოწყობა უნდა განისაზღვროს საქართველოს მთელ ტერიტორიაზე ცენტრალური ხელისუფლების იურისდიქციის აღდგენის შემდეგ.

თითოეული მუნიციპალიტეტი ერთიანი თვითმმართველი ერთეულია, ერთგვაროვანი ფიზიკურ-გეოგრაფიული პირობებითა და გამოკვეთილი ბუნებრივი საზღვრებით. მნიშვნელოვანი ელემენტია ასევე მოსახლეობის ეთნოკულტურული სიახლოვე და ისტორიულად ჩამოყალიბებული ტერიტორიულ-ადმინისტრაციული ფუნქცია.

საქართველოს რეგიონები
აფხაზეთი რაჭა-ლეჩხუმი და ქვემო სვანეთი კახეთი მცხეთა- მთიანეთი ქვემო ქართლი შიდა ქართლი სამცხე- ჯავახეთი იმერეთი სამეგრელო და ზემო სვანეთი გურია აჭარა შავი ზღვა რუსეთი თურქეთი სომხეთი აზერბაიჯანი • თბილისი
№	რეგიონი	დედაქალაქი
1	აფხაზეთი	სოხუმი
2	სამეგრელოს და ზემო სვანეთის	ზუგდიდი
3	გურია	ოზურგეთი
4	აჭარა	ბათუმი
5	რაჭა-ლეჩხუმის და ქვემო სვანეთი	ამბროლაური
6	იმერეთი	ქუთაისი
7	სამცხე-ჯავახეთი	ახალციხე
8	შიდა ქართლი	გორი
9	მცხეთა-მთიანეთი	მცხეთა
10	ქვემო ქართლი	რუსთავი
11	კახეთი	თელავი
12	თბილისი	თბილისი

დემოგრაფია

ცნობილი ქართველები

მოსახლეობის რაოდენობის დადგენა მოსახლეობის საყოველთაო აღწერის საშუალებით ხდება. XX საუკუნეში საქართველოში 6 ასეთი აღწერა ჩატარდა (პირველი - 1926 წელ, უკანასკნელი 1989 წელს). დამოუკიდებელ საქართველოში მოსახლეობის პირველი აღწერა 2002 წლის იანვარს ჩატარდა.

1989 წლის აღწერით საქართველოს მოსახლეობა 5,443,000 კაცი იყო, 2002 წლისათვის კი 4,601,500. როგორც ჩანს, 13 წლის განმავლობაში საქართველოს მოსახლეობა ერთი მეხუთედით შემცირდა. ბოლო პერიოდში საქართველოში მომხდარმა რთულმა პოლიტიკურმა მოვლენებმა და მძიმე სოციალურ-ეკონომიკურმა კრიზისმა გამოიწვია საქართველოს მოსახლეობის საგრძნობი ნაწილის გასვლა ქვეყნის ფარგლებს გარეთ. ამასთან მკვეთრად იკლო შობადომამ, იმატა სიკვდილიანობამ და საბოლოოდ ქვეყანა მძიმე დემოგრაფიულ მდგომარეობაში აღმოჩნდა. რაც შეეხება საკუთრივ ქართველებს, მათი რაოდენობა საქართველოში 1989 წელს 3,787,000 კაცს უდრიდა, რაც მთელი საქართველოს მოსახლეობის 70,1%-ს შეადგენდა. 2002 წელს კი ქართევლების რაოდენობა 3,661,000 უდრიდა, ანუ მთელი მოსახლეობის 83,8% იყო. ქართველების რაოდენობა 1989 წლიდან 2002 წლამდე მხოლოდ 4%-ით შემცირდა ანუ საქართველოს მოსახლეობის კლება ძირითადად სხვა ეროვნებების ხარჯზე მოხდა. 2002 წლის შემდეგ მგომარეობა შედარებით გამოსწორდა და მოსახლეობის მატება დაიწყო. 2006 წლის ოფიციალური მონაცემების მიხედვით, საქართველოს ცენტრალური ხელისუფლების მიერ კონტროლირებად ტერიტორიაზე მოსახლეობა დაახლ. 4.661.473-ს შეადგენს. მოსახლეობის ზრდის ტემპი შეადგენს 0,74%-ს.

ეთნიკური შემადგენლობა (საქართველოს 2002 წლის აღწერის შედეგების მიხედვით): ქართველები — 83,8 %, აზერბაიჯანელები — 6,5 %, სომხები — 5,7 %, რუსები — 1,5 %, ოსები — 0.9 %, იეზიდები — 0.4 %, ბერძნები — 0.3 %, ქისტები — 0.2 %, უკრაინელები — 0.2 %, აფხაზები — 0,1 %;

რელიგიური შემადგენლობა (ძირითადად საქართველოს 2002 წლის აღწერის შედეგების მიხედვით): მართლმადიდებელი ქრისტიანები — 84.00 %, მუსლიმანები — 9.9 %, სომეხი გრიგორიანელები — 3.9 %, კათოლიკეები — 0.8 %, იეზიდები – 0.4%, იუდეველები — 0,1 %, ნესტერიანელები – 0.1% და სხვები.

დიდი ქალაქები: თბილისი — 1.136.600, ქუთაისი — 188.600, რუსთავი — 117.300, ბათუმი — 122.200, სოხუმი — 43.000, გორი —42.000 , ზუგდიდი — 69,000, ფოთი — 47,400, ცხინვალი — 7,000.

ქალაქების მოსახლეობა
№	ქალაქი	მხარე	მოსახლეობა	№	ქალაქი	მხარე	მოსახლეობა
1	თბილისი	თბილისი	1,270,800	10	ხაშური	შიდა ქართლი	28.560
2	ქუთაისი	იმერეთი	186,300	11	სენაკი	სამეგრელო-ზემო სვანეთი	28,082
3	ბათუმი	აჭარა	121,806	12	ზესტაფონი	იმერეთი	24.200
4	რუსთავი	ქვემო ქართლი	116,384	13	თელავი	კახეთი	21.800
5	ზუგდიდი	სამეგრელო-ზემო სვანეთი	75,550	14	მარნეული	ქვემო ქართლი	20.100
6	გორი	შიდა ქართლი	49,500	15	ოზურგეთი	გურია	18.700
7	ფოთი	სამეგრელო-ზემო სვანეთი	47,150	16	ქობულეთი	აჭარა	18.600
8	სოხუმი	აფხაზეთი	43,700	17	ახალციხე	სამცხე-ჯავახეთი	18.500
9	სამტრედია	იმერეთი	29,700	18	წყალტუბო	იმერეთი	16.800

კულტურა

არქიტექტურა: ქალაქი-მუზეუმი მცხეთა, გელათის სამონასტრო კომპლექსი, თბილისის ისტორიული ცენტრი, უფლისციხის და ვარძიის კლდეში ნაკვეთი კომპლექსები, დავით გარეჯის და შიო მღვიმის კომპლექსები; ბაგრატის ტაძარი; ზემო სვანეთი;
ლიტერატურა: ქართული ეპოსი — ვეფხისტყაოსანი (შოთა რუსთაველი, XIII ს.).
თეატრი: ფალიაშვილის სახ. ოპერისა და ბალეტის (თბილისი, 1851), რუსთაველის სახ. დრამატული (თბილისი, 1821), მარჯანიშვილის სახ. დრამატული (თბილისი, 1928).
კულტურის თავისებურებები: პოლიფონიური სიმღერა, ორიგინალური დამწერლობა.

კატეგორია: საქართველო | დაამატა: gi2gi

ნანახია: 1226 | რამოტვირთვები: 0 | რეიტინგი: 0.0/0

სულ კომენტარები: 0

კომენტარის დამატება შეუძლიათ მხოლოდ დარეგისტრირებულ მომხმარებლებს
[ რეგისტრაცია | შესვლა ]