თუ დავფიქრდებით, რა გააკეთეს ჩვენმა მშობლებმა ჩვენთვის, განგვაცვიფრებს ჩვენი ვალის განუზომლობა (წმ. ამბროსი მედიოლანელი). გაიხსენე, რამდენი რამ გადაუტანიათ შენთვის მშობლებს, როგორი სიფრთხილით გატარებდა მუცლით, როგორი მტანჯველი ტკივილებით გშვა, განგასპეტაკა, ძუძს გაწოვებდა, შეგმოსა; რამდენი უძილო ღამე გაუტარებია; როგორ დაუცხრომლად შრომობდა მამაშენი, რათა გამოეკვებე: იხარებდე, თუკი შეგიძლია სამაგიერო მიუზღო მშობლებს იმ შრომისათვის, შენთვის რომ გასწიეს.

მშობლებისადმი პატივისცემა არამარტო ვალია ჩვენი, არამედ სარგებელიც. მათგან მოგვეცა ცხოვრება და მათდამი პატივისცემით ვიდღეგრძელებთ, რამეთუ მშობლისადმი პატივისცემა ერთ-ერთი პირველია აღთქმისეულ მცნებათა შორის (ეფეს. 6, 2).

შვილებო! ათასწილ გაუფრთხილდით მშობელთა ლოცვა-კურთხევას, ვიდრე სხვა მემკვიდრეობას (ფილარეტ მოსკოველი მიტროპოლიტი).

საკუთარი შვილების ქება პატივმოყვარეობის ნიშანია; დედ-მამის კიცხვა, საკუთარი თავის კიცხვის ტოლფასია.

როგორც მოეპყრობი მშობლებს, ასევე მოგეპყრობიან შვილები.

ვინც რითი შესცოდავს, მეტწილად იმგვარადვე მიეზღვება.

უფალი უმადურ შვილებს ხშირად მათი შვილების უმადურობით სჯის.

მოექეცი მშობელს ისე, როგორადაც გსურს, რომ შენი შვილები მოგექცნენ.

„Духовный цветник"
მოსკოვი 1909 წ.
რუსულიდან თარგმნეს თამაზ ხარაიშვილმა
და ნანა მჟავანაძემ